Ölenle öldürülenin aynı olduğunu, bir olduğunu anladığımız, gerçeğin iki yüzünü görebildiğimiz an, barış gelecek...

İki kardeş, gerisin geri giderler kendi cephelerine doğru, kardeş olsalar dahi savaş sürmektedir... Çünkü savaş ikisini de değiştirmiştir.

Bir yerde mi okumuştum, bir filmde mi görmüştüm ya da ben mi uyduruyorum bilmiyorum ama bir başlangıcı ve sonu olmayan bir yaşanmışlıktı...

Kaç HDP’linin, gönlünü gönül edip HDP’ye gönül verenin, canıyla cananıyla can-ı gönülden, o yükseltilmiş duvarları aşmak için gecesiyle gündüzüyle mücadele ederken saldırıya uğradıklarını biliyor musunuz?

İşte Bilecik’te 1 Mayıs gecesi yaklaşık iki bin kişi HDP Bilecik il binasına saldırarak HDP bayraklarını indirmek için çıktıkları yerin adıydı 6 Eylül Sinemaları.

Her şeyini yitirebilir bir çocuk, ama düş gücünü yitirmez asla… Bir umut, en çok istenen bir dilek olur milyonlarca insanın acısının hissedildiği bir çocuğun yüreğinde.

Bakur filmine uygulanan sansür ne ilktir ne de son olacak belki de. Osmanlı döneminden başlayarak cumhuriyetin ilk yıllarından günümüze kadar Türkiye sinemasında sansür uygulamaları hep var olageldi.

İzlandalı yönetmen Kári'nin Fusi'si, annesiyle yaşayan, “bakir”, sevgisiz kocaman bir insandır. Bir kadının, çocukluğuna hapsolmuş Fusi’nin kocaman hayatına girmesiyle Fusi, bildik bilmelerini değiştirmeye başlar.

Her şeyini yitirebilen ama düş gücünü asla yitirmeyen çocuklar gibi düş gücümüzü yitirmeden 20’nin üzerinde bölümde 62 ülkeden 222 yönetmenin 204 filminde kahraman olabilme zamanları. İstanbul için film zamanı başlıyor...

Bir zamanlar orada öldürülen çoğu çocuk 34 insanın seslerini duyuramadığı gibi… Herkes her şeye sessizlik olmuştu orada… İnsanın amansız sessizliğiydi orası...

Sizler bu yazıyı okurken sizin için bizim için, hepimiz için, çoğu çocuk, çoğu kadın ilkbahar elbiseleriyle uçsuz bucaksız alana doğru bir başlangıcı ve sonu olmayan umutlarıyla “yeni bir gün, yeni bir dünya demekti” için yürüyor olacaktır.

Annem çiroklarına/hikâyelerine “zamanın ve mekânın önemi yoktur” diye başlar… Onun çiroklarında zaman ve mekân kayıptır hep… Çünkü onun çiroklarında kayıp olan zaman ve mekânda insan yitirilmiştir hep… Bunun için çirokları zamansız ve mekânsızdır…

“Düş ile Gerçek Arasında: Sahte Belgesel” adlı bir de kitabı çıkan Elif Demoğlu, Kenan Tekeş'in sorularını yantladı.

İnsan nasıl ki insanın neşesiyse, sinema da insanın neşesidir... Kendine has hayal güçlerini, hikaye anlatma yeteneğini yitirmeyen ve kendisinin nerede yalan, nerede gerçeği söylediğini bilen sinemacılar olduğu sürece, onlar için her dem seyirci de olacaktır.

Mucize filminde Kürtler nedense fiziksel olarak “eksikliği” bedenlerinde taşıyor; kadını ile erkeği ile… Ege’den “sürgün” gelen öğretmen ise, sürgün gelse de idealist, insancıl ve güzel.

Görmesini bilen gözlerimiz gördükçe, duymayı bilen kulaklarımız duydukça, elimizi el edip dokundukça, ayağımız toprağa bastıkça yani yaşadıkça ama unutmamalıyız, ama hatırlamalıyız bakışlarımızda yüzleri eksilen yaşamları…

Beş yüz hafta… O meydanda gelemeyenini/kaybedilenini beklerken ne çok yağmurlar ve ne çok karlar düşmüştür üzerlerine…

Ken Loach, Kim Ki-Duk, Jean Luc Godard... 13. Filmekimi başlıyor.

Ve unutmayalım ve hatırlayalım hep; nerede bir çocuğun kanı akıtılıyorsa toprağa bilelim ki o çocuklar kırgındır bize.

"Karanlıkta Uyananlar" filmi gerek sendikalaşme gerekse ezilen emekçi halkın bilinçlenme sürecini anlatması bakımından Türkiye’de işçi sınıfı üzerine çekilmiş ilk film olma özelliğini taşır.