Yaş 14 ,dediklerine göre ergenlik dönemi. Agresifleştiğimiz, çok sinirli olduğumuz bir dönemmiş. Büyüklerin dediklerini hiç dinlemez, her şeyi toz pembe görürmüşüz...
Sonra stresliyiz diye " ahhhhh"lanırmışız. Ama biz ne bilerek agresifleşiyoruz, ne de her şeyi toz pembe görüyoruz. Biz aslında olayları siyahsa siyah, beyazsa beyaz görüyoruz! Biz de yaşıyoruz, biz de hayat denen bu zorlu yolu öğrenmeye çalışıyoruz (ne kadar tökezlesek de).
Sınavlardan ve yarışlardan korkuyoruz
Zamanı doldurmak için derslere giren hiçbir şey öğretmeyen ve sınavlarda "Size bunları öğrettim" diyen öğretmenlerimiz var. Bununla birlikte benden küçükler için Seviye Belirleme Sınavı (SBS) benim yaşıtlarım için Ortaöğretim Kurumları Öğrenci Seçme ve Yerleştirme Sınavı (OKS), benden büyükler için Öğrenci Seçme Sınavı (ÖSS) var.
Bununla da kalmıyor; üniversite, iş ve gelecekteki hayatımız var. Böyle gittikçe, karanlık düşüncelerden oluşan sahneler aklımızda canlandıkça, daha da korkuyoruz. Sonra benim gibi biri ortaya çıkıyor.
İstediğim müziği dinlemeliyim
Okul ve dersane arasında mekik dokuduktan sonra akşam eve geldiğimde ve vakti kendime ayırmak istediğimde, dinlediğim rock ve metal müzik türlerinden rahatsız olan annem "Fransız gırtlaklı İngiliz şarkıcının" söylediği "Godfather" film müziğini ve benzerlerini dinlememi istiyor.
İstemediğimi söyleyince tartışma kaçınılmaz oluyor.Tabii bunlar ikimiz için de bahane....
Böyle bir dönemdeki bizleri anlamanızı istememizi çok görmeyin. Ne kadar her şeyi bilmesek de biz de bireyiz. Bizim de her günümüz günlük güneşlik geçmiyor. Demiyoruz ki "Hep biz haklıyız", siz ebeveyinlerimizin de haklı olduğu birçok konu var.
Sizin de bizi yarış atı olarak görmenizi, olmayı isteyip de olamadığınız bireyleri bizim olmamızı istemenizi bir yana koyarak sizin düşlediğiniz idealler doğrultusunda değil de kendi düşüncelerimiz doğrultusunda gelecek kurmak istiyoruz. Tabii ki sizin tecrübelerinizden faydalanmak isteriz. Ama bizlere anlatım ve yaklaşımlarınız çok önemli.
Çocuklar da bireydir!
Kendim ve arkadaşlarım için sizden şunları isteyebilir miyim?
- Anlayışlı olun. Çünkü hepimiz bir sorunla mücadele ediyoruz.
- Birbirimize saygılı olalım. Çünkü biz de bireyiz.
- Bizleri küçümsemeyin. Çünkü bizlerin de düşünceleri var. Ve emin olun ki hepsi "çocukça ve kötü" değil; düşünmeye değerler...
- Ve bize bol bol gülümseyin. Hem maliyeti sıfır, hem de değerine paha biçilemez.
Tabii ki hayat demek sadece biz demek değil. Bu çok büyük bir bencillik olur. Bizlerin sizlere karşı hataları yok mu? Elbette ki var, ama bizleri lütfen mazur görün...
Unutmayın ki bizleri yetiştiren sizlersiniz. (DT/GG)
