hukuk gündemi

Adaletten, hukuktan, vicdanlardan utanç duymamak için var olan utanma duygusu, çağlar boyunca her zaman ve mekânda yitirilmemesi gereken en insani duygu olmuştur.

Temyiz yolunun bazı mahkumiyetler için açık, bazı cezalar yönünden kapalı olması; kişi özgürlüğü ve güvenliği ilkesine aykırıdır. Herkes hakkındaki hükmün bir yüksek mahkeme tarafından yeniden incelenmesi hakkına sahiptir.

Tıpkı Kartal'da çöken bina hakkındaki haberlere getirilen yayın yasağı gibi suç faillerinin "hesap verebilme" sorumluluğunu önleyen her şey sansür niteliğindedir. Devlet basının haber alma hakkını korumalıdır.

Bilmezler ki Selçuk Kozağaçlı hiç kaçmamıştır. Ne adaletten ne hukuktan ne de onların yargısından… Kaçmamıştır. Bilirler de bilmez gibi davranırlar. Kelepçe takmaları ondandır.

"Onlar bu binada özgürlük için çalıştılar ve onu savundukları için katledildiler." Acaba Madrid'de Atocha Caddesindeki 55 numaralı binanın ön yüzüne çakılı bu levhayı okuyup avukatların katliamından etkilenmeyecek bir kimse var mıdır?

Anayasanın 64. maddesine göre, devlet, sanat faaliyetlerini ve sanatçıyı korur. Anayasada böyle yazar ama sansür devlet işi olarak zihinlere sindiğinden sanatı desteklemek hiç de yazıldığı gibi olmaz. Sanat desteklenmez, sansürlenir.

Basın özgürlüğünü sağlamak için İletişim Başkanlığındaki yöneticiler; Cumhurbaşkanı tarafından verilecek emir ve direktifleri "mevzuata uygun" olarak düzenlemek ve yürütmekten sorumlular. Matbuat mevzuata uygun olmak şartıyla serbesttir.

Mizah, yıllar geçer, eskimez. Geçmiş her zamana uyar, vakti hiç geçmez. Kendisi kadar güçlü, gülünç ve düşündürücüdür. Gülmecedir ama ısırır!

Dünyanın hiçbir yerinde siyasal iktidarlar gazetecileri gazeteci yapamadıkları gibi, bir lütufmuş gibi basın kartı dağıtarak siyasal iktidarlarını sürdürememiştir.

İnsan Hakları Evrensel Beyannamesinden insanlık ne ummuştu ne buldu? Siyasal iktidarlar insan külleri üzerine basa basa “taktiklerin” en acımasızı olan “düşman ceza hukuku” anlayışını kendi halklarına reva gördüler.

Etkin ve çözüm alıcı tek yol Selahattin Demirtaş’ın tahliyesidir. AİHM’sinin kararını yerine getirmek bu etkin çözümle bitmiyor. Ayrıca bundan sonra doğması olası olan hak ihlallerini “önlemek” de gerekiyor.

Bizleri bırakıp gittiğiniz bu günlerde “şimdi Marksizmin tam sırasıdır”. Siz Hocam, o gün giderken sessiz ve sedasızdınız! Arkanızdan seslendik. Duymuşsunuzdur mutlaka! Işıklar içinde kalın!

Artık hukuki sorunların çözümü için kanun yapılmıyor ve yapılmayacak. Adına ne derseniz deyin! Bundan böyle; hukuk değil, dediğim dedik…

Hukuk ve kanunun işe yaradığı zamanlar, hem de sağlam işe yaradığı zamanlarda zorbalık önlenebilir.

Derece mahkemesinin işi, Anayasa Mahkemesi kararını tartışmak ve karara karşı direnmek ve neden uygulanmadığına dair temelsiz gerekçeler yazmak değildir.

Soma’da verilen karardan sonra adaletten yana umudunu yitiren 301 işçinin aile yakınları karara karşı Ankara’ya gidiyorlar… Söylenecek sözleri var ve adalet arıyorlar…

İdam cezasını anımsamak bile çok vahimdir! Hep yazdık, yeniden yazalım; “ölüm cezası” geri gelmemek üzere tüm kanunlarımızdan ve Anayasadan çıkarıldı, yürürlükten kaldırıldı.

Birine yardım eden, taraf çıkan demektir müzahir olmak; Diyarbakır Barosu ve Şanlıurfa Barosu insan haklarına müzahir olan Barolardır ve güneydoğuda en zor iştir.

Af ilan edeceğiz vaadi ile af çıkarmayacağız sözleri arasında gidip gelen sözler ve vaatler insafsızlıktır. Ölüm cezasını getirmeye yönelik sözler ise toplumun korkularla beslenen ceza hukukunun öç alma sarmalında yitip gitmesi demektir. Adalet onarır, ölüm cezası öldürür.

5 Mayıs 1818'de doğan ve kazanacağımız koskoca bir dünyanın var olduğunu bizlere gösteren Karl Marx’ı 200. yaşında saygıyla anarak, teşekkür etmek istiyorum…