Çağatay Abi de Ordu'ya yeni atanmıştı. Hem de bir "Halk sağlığı uzmanı" olarak Sağlık Müdürlüğü görevine getirilmişti. 12 Eylül Darbesi'nden sonraki günlerdi. Herkesin korktuğu eski bir asker, Ordu'da valiydi. O ilk olarak o valiye "halk sağlığının ve halk sağlığı uzmanlığının" ne anlama geldiğini öğretti...

Ülkemizde ilk kez bir bilimsel etkinlikte "Kürtçe" de geçerli diller arasında yer aldı. Sağlıkçılar ve hekimler bu kongre sırasında yaptıklarıyla, kendi pratiklerinden ve gereksinimlerinden yola çıkarak çok önemli bir noktayı, yaşamdaki somut karşılığı ile ortaya koydular.

Johan Galtung, "hem bu coğrafyada hem de tüm dünyada "barışın dili"ni kurabilmeliyiz" dedi. Mezopotamya Tıp Günleri, bu yolda üzerine düşeni şimdilik yapıyor. Bunu desteklemek ve sürekli kılmak da hepimizin görevi...

Diyarbakır Tabip Odası tarafından düzenlenen Kürtçe'nin de sunum dilleri arasında yer aldığı Tıp Kongresi Diyarbakır Kayapınar Belediyesi Cegerxwin Kültür Merkezi'nde sürüyor

Hekimler 18 Ekim'de Kadıköy'de yürüyecek; "yeterli, güvenceli ücret, şiddetsiz sağlık ortamı, saygılı yönetici, işletmeleşmemiş sağlık kurumu, nitelikli eğitim" isteyecek. Kendileri için istiyor gibi görünse de, bu haklar toplum için de çok önemli.

Yaşama her zaman şükranla bakabilmek, "Gracias a la vida" diyebilmek çok önemli. Ben de öyle diyorum: "Gracias a la vida". Sonra hiç unutmamamız gereken o üç sözcüklü cümleyi ekliyorum: "Bu da geçer!" Seni seviyorum, gözlerinden öpüyorum.

Dün "açık görüş" vardı. Her ayın son görüş günü zaten "açık görüş"üyorduk. Ama dün "bayram"dı. Kızım bana bir "bayram hediyesi" verdi. Ben ona bir şey veremedim...

Eşit bir sağlık hizmeti için “okul sağlığı” temel bir unsurdur. Samsun Tabip Odası'nın kentteki eksikleri aktaran açıklamasının yaygınlaşması ve tepki doğurması ülke genelinde yaşanan benzer sorunların çözümü açısından da önemli.

Hem karar verici ve uygulayıcılar, hem de o uygulayıcıları denetlemekle görevli olanlar, bilimsel bilginin ürettiği doğruları her koşul ve zaman da rehber kabul etmek ve ona göre davranmak zorundadırlar. Aksi takdirde hem sağlığımızdan oluruz, hem de bilimin toplum için anlam önem ve yararından söz edilemez.

Sorunu görünür hale getirmek için değil, sorun çıkmadan önce yazmalı. Sağlık hizmeti sırasında sağlığın, tıbbın, hekimlik mesleğinin kuralları değil, ticaretin “daha çok kazanç sağlamaya yönelik kurallar” öncelenir ve izlenir hale geldi.

Türkçe'den başka dillerde yayın yapan kanallarda, yayının yapıldığı dilde reklam yapılmasına olanak tanıyan TRT yönetmeliği düzenlenirken araya bir madde daha eklenerek "reçetesiz ilaçların" reklamına izin verildi.

Verem hastaneleri, lepra hastanesi, fizik tedavi ve rehabilitasyon hastanesinin dönüştürülmesinin ardından Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi'ndeki kronik hastalar hastaneden çıkarıldı.

Bu yazı dizisinde anlattığım Ceren, Sevim, Necdet gibi, o da bir "terör örgütü" üyesi olduğu iddia ve suçlamasıyla dört aya yakın süredir cezaevinde. Melek ne örgüt üyesi, ne de bir terörist. O bir "sanatçı", bir "sinemacı"; yani gözleriyle görüp, düşünen, yine gördükleriyle ifade eden bir insan.

Sayıştay, trafik kazası geçiren kişilerin sağlık giderlerinin SGK tarafından ödenmemesi gerektiğini belirtti. 1983'ten beri unutulan yasa sağlık harcamalarını kısmak gerekince hatırlandı. Şimdi hastaneler, bu acil durumda hastaya müdahale etmekle, kazayı belgelemek arasında sıralama yapmak zorunda kalıyor.

Bizler "çocukluğunu" geçmişte bırakmış, okumuş yazmış, 'büyük'ler" çok soru sormak ise çok şey öğrenmenin yolunu açar" sözlerini yineliyor ama bizleri "eğlendiren" kişilerin bu özelliklerini "özelliğimiz" haline getiremiyorduk. Onu sadece Necdet gibi o çocuğu içinde saklayan ve her fırsatta dışa vuran insanlar yapabiliyordu.

Amerika'da çalışan 1 milyon doktor 1 Ekim'de yürüyecek. Onların talepleri, 50 yıl önce "küçük Amerika" olmak için yola düzülen Türkiye'deki durumdan farklı olmadıklarını gösteriyor.

"Sevim Öztürk'le yollarımız ilk kez o on yaşındayken, yani "Öztürk" değil, "Çalışal" iken kesişti..."Mustafa Abi"si olarak ben, "sırdaş"ı değildim belki, ama lisede, üniversitede ve sonrasında görüş ve düşüncelerini en çok paylaştığı insanlardan birisi olduğumu düşündüm hep. Birbirimizin dediklerine her zaman katılmasak da dinlemeyi, anlamaya çalışmayı ortak tutum belirlemiştik...

Bu köşenin yazarının 26 yaşındaki kızı, kızının teyzesi, teyzesinin ayrıldığı eşi, o eşin sonraki nişanlısı ve durumları üç aşağı beş yukarı onlarla aynı olan 10'u aşkın insan üç ayı aşkın bir zamandır cezaevindeler. Gazeteciler bunun "neden" olduğunu hala sormuyor.

Ceren Sütlaş benim kızım. 27 Haziran 1983'de İstanbul'da doğdu. Yaşamının ilk 1,5 yılı hariç hep İstanbul'da yaşadı. Mesleği "Su Ürünleri Mühendisi", ama müzisyen, dansçı, organizatör... Üç aydır Bakırköy Kadın Ceza İnfaz Kurumu'nda tutuklu.

Yaşamları boyunca hiçbir zaman ortak bir düşü gerçekleştirmeyenler "eski insanlar" olarak eskilerde kalırken, bunu yapabilenler ise insanın beden, akıl ve duygu olarak sürekli değiştiği o kaçınılmaz evrim sürecinde "yeni birer insan" olarak bir başka evrimin başka bir aşamasına ulaşırlar.