Julio Talevera 29 yaşında, diktatörlük yıllarında gözaltında kaybolan babası Nicolas'ın yasını sürüyor. Julio ile babası gibi Halkın Devrimci Ordusu (Ejercito Revolucionario del Pueblo/ ERP) militanı olan Viki Walsh için düzenlenen eylemde karşılaşıyoruz.
Viki, ünlü bir gazeteci olan babası Rudolfo'nun telkinlerine aldırmadan, etrafını kuşatan askerlerin gözü önünde son kurşunu kendisine sıkmış. Vikinin kız kardeşi Patricia ise son seçimlerde Sol Birlik'in (Izquierda Unida/IU) başkan adayıydı.
Julio babası Nicolas'ı anlatmaya başlıyor: Dört kişiymişler, arkadaşı çatışma sırasında ölmüş, babam ve diğer arkadaşı yakalanmış. Julio sonrasını anlatmıyor, sonrası yaşıtı birçok Arjantinlinin ortak hikayesi. Gözaltında kaybedilenler, onların bulunmayacağını bile bile yaşayan aileler, adaletin tecelli edeceğine inanmak isteyen insanlar...
Kayıpların çocukları birarada
Askeri darbe sırasında iki yaşında olan Julio ve ailesi önce Paraguay'a oradan da İsviçre'ye kaçmış. Annem Chupan'lardan (infaz timi, aynı zamanda kayıpların çocuklarını çoğunlukla asker ailelerine verenler için de kullanılıyor) çok çekiniyordu, diyor Julio. Geçen hafta yapılan belediye seçimlerinin adaylarından Aldo Rico için de Chupan denmişti, Arjantinde bazen hayat sonsuz bir tekrar edilişten ibaret sanıyorsunuz...
1994'de Julio ve ailesi Arjantin'e geri döndüğünde Julio, televizyondan kayıpların çocuklarının örgütlenmeye başladığını duyuyor ve kalkıp Cordoba'ya gidiyor. "500 kadar çocuk, hepsi benim gibi, o zaman meselenin yalnızca bizi ilgilendirmediğini anladım" diyor Julio...
Tam olarak 3 Kasım 1994'de kurulan Geçmişin Unutulmaması İçin Gerçek ve Adalet Arayışı İçin Savaşan Çocuklar (Hijos por la Identidad y la Justica contra el Olvido y el Silencio/HIJOS), önce diktatörlük sırasında işkence yapanlara, kayıplardan sorumlu olanlara karşı birçok eylem yaptı, bunların arasında bir Chupan olan General Scilongo'ya karşı yapılan eylem HIJOS'un herkes tarafından tanınmasına yol açtı.
Punto final
Julio, kayıplardan sorumlu olanların adalet önüne çıkarılmasını istiyor ama "Punto final" diyor, yani yargılama önünde en büyük engel teşkil eden yasa maddesinin ismini zikrediyor Julio.
Geçenlerde yargılanmaya başlayan General Alfredo Astriz, yargılamanın Paris'te devam etmesini istedi, öte yandan İspanyol yargıç Baltasar Garzon'un ısrarlarına rağmen insan hakkı çiğnediği tespit edilen Arjantinli generaller İspanya'da yargılanamadı, kısacası sorun yalnızca Punto Final değil..
Güvenerek yaşamak
Sonra "Güven içerisinde yaşayabileceğimiz bir ülke istiyoruz" diyerek konuşmaya devam ediyor Julio... güvenerek yaşamak... Viki için eyleme katılanlar "Viki yaşıyor" diye slogan atıyor, HIJOS'ların kendilerini güvende hissedebileceği bir hayat için hafızalarında yaşattıklarına ihtiyacı var, tıpkı Arjantin gibi...
Gerçek ve hafıza sonsuz bir döngü içinde yaşıyor bu kentte.. Viki'nin kendini vurduğu evin önündeyiz, Buenos Aires'in soğuğuna eylemcilerin sloganları ve uzaktan gelen polislerin sirenleri eşlik ediyor. (NK/BB)
