Felsefeya perwerdehiyê û nîqaşên perwerdehiya felsefî li Tirkiyeyê di van salên dawî de girîngtir bûye. Ev nîqaş ji me re dibe alîkar ku em li ser paşeroja perwerdehiyê bifikirin û ji bo çêtirkirina perwerdehiyê çi ji destê me tê bikin. Di van rojên ku di perwerdeyê de nîqaşên li ser bernameya fêrbûnê tên kirin ev nîqaş pir girîng in.
Felsefe; Hewldana mirov e ku xwe û derdora xwe fam bike, rave bike û şîrove bike. Felsefe tê wateya li ser rê. Perwerde ; Ew pêvajoya afirandina tevgerên xwestî di kesek de ye. Perwerde pêvajoyek e. Di pêvajoya perwerdehiyê de, armanc ew e ku reftarên kesane di riya xwestinê de biguhezînin. Guhertina tevgera wan bi qestî ye. Di pêvajoya perwerdehiyê de tecrubeyên xwe yên kesane girîng in.
Felsefeya perwerdehiyê; Qadeke felsefî ye ku bi xweza, pêvajo, armanc û îdealên perwerdehiyê ve mijûl dibe. Perwerde di çerçoveya sazûmanên civatî û ankû pêvajoya pêşketina hebûnê de dixe berçav. Felsefeya perwerdeyê, ji aliyê din ve ne ji aliyê civakî yê mijarê ve bi perspektîfa mirovatiyê nêzî perwerdeyê dibe.
Bi giştî felsefeya perwerdehiyê qadeke zanînê ye ku mirov û pirsgirêkên hebûna wî ya dîrokî, civakî û çandî dinirxîne û bi agahiyên ku ji vê tê girtin, mirovan bi pîvanên taybet ên hawîrdorê û gerdûnî pênase dike û têgihîştina perwerdehiyê li gorî wê pêşniyar dike.
Ji bo Felsefeya perwerdehiyê du armancên sereke hene: Armanca yekem ew e ku ji me re bibe alîkar ku heta ku dibe bila bibe bi zelalî, bi baldarî, bi pîvan û bi rêkûpêk li ser têgîn û pirsên perwerdehiyê yên girîng bifikirin. Ev fonksiyona wê ya ronîkirinê ye. Armanca duyemîn wekî mijarek ku bi xwezayî ji ya yekem tê fêm kirin. Ev armanc têkiliya di navbera felsefeya perwerdehiyê û pêşxistina polîtîka û nirxên perwerdehiyê de ye.
Felsefeya Perwerdehiyê dema ku mirov hewl dide razên gerdûna ku ew parçeyek jê ye derxîne holê, lê belê her tim felsefe li gel disîplînên cihêreng bi kar aniye. Dema ku mirov ber bi vê çareseriyê ve diçe, mirov pê dihese ku bi têgînên ji maddî û maddîyê derbas dibe, dikeve nava diyalektîkeke zêhnî. Ji vê pêvajoya ku mirov dike û çavkaniya xwe ji evîna aqil digire, jê re “felsefe” tê gotin. Ji ber vê yekê, felsefe bi perwerdehiyê ve girêdayî ye.
Ji ber ku felsefe, ji ber mijara xwe, li çima û çîtiya hebûnê û zanîna ku hebûn di nava xwe de weke razekê vedişêre digere. Bi rastî jî hizirkirina li ser tiştan, zêde sîstematîzekirina ramanê, gihandina têgînên ji peyvan û nêzîkbûna bûyerên ku ji hebûn û têkiliyên li ser van têgehan tên, destnîşankirina têkiliyên di navbera bûyeran de, hewldana dîtina heqîqetê bi rexnekirina entelektuelî ya rêbazên ku di van hemû pêvajoyan de têne bikaranîn. , di heman demê de pêvajoyek perwerdehiyê ye.
Ti qadeke zanîna mirov nikare li derveyî nêzîkatiya felsefî bimîne. Dema ku felsefe berê xwe da mijara perwerdeyê, qadeke ku em jê re dibêjin "Felsefeya Perwerdehiyê" çêbû.
Divê felsefeya perwerdehiyê ti carî veneguhere dîrokeke felsefeyê ku tê de gelek pirsgirêkan tê de cih digirin. Armanca perwerdeyê ku wekî mijarên sereke yên felsefeya perwerdehiyê têne hesibandin, rêberiya mirovan, têkiliyên mirovan bi xweza û pîşeyê re, saziyên ku kesayetiyê çêdike, teorî û pratîka perwerdehiyê, perwerdehiya ferdî û civakî û hwd. hêmanên ku wê di navenda perwerdeyê de bin, divê li ser esasê felsefîkî werin hildan û hildan.
Felsefeya perwerdehiyê dema ku xwe nêzî diyarde an jî mijara perwerdehiyê dike, perwerdehî çi ye û pîvanên perwerdehiyê nîqaş dike. Felsefeya perwerdehiyê dikare bi awayekî pir giştî weke felsefeya ku bi helwêst û rêbazên felsefî bi perwerdehiyê ve mijûl dibe, an jî wekî celebek felsefeya sepandî jî dikare were pênase kirin.
Felsefeya perwerdehiyê wekî dîsîplîna felsefeyê ya ku li ser çi perwerdeyê nîqaş dike, çalakiyên ku wê diyar dikin û têgehên ku qada perwerdeyê pêk tînin pirs dike û analîz dike.
Felsefeya perwerdehiyê, ku têgeh û darazên taybet bi qada perwerdeyê vekolîne û strukturên argumanên ku li vir hatine behs kirin dikole, li ser faktorên bingehîn ên ku perwerdehiyê diyar dikin disekine û di heman demê de armancên perwerdehiyê jî radixe ber çavan.
Felsefeya perwerdehiyê di heman demê de dîsîplîn û rêbazek ramanê ye ku perspektîfekê dide perwerdekaran. Ew bi serê xwe nêrînek e, ji ber ku rêyek tevgerîn, fikirîn û nihêrîna li pêkhateyên perwerdehiyê ye.Ger felsefeya perwerdehiyê rê li ber geşedanên bi vî rengî venegire, wê ji bilî tetbîqateke zêhnî ne tiştekî din be.
