Milyonlarca çocuk her yıl Noel Baba'yı hediye bırakması için sabırsızlıkla bekler. Bir gece ansızın, evdeki ahali uyurken, evin bacasından koca cüssesiyle Noel Babamız tereyağından kıl çeker gibi kayarak Noel çamının dibine çocukların hediyelerini bırakır, ardına bakmadan basar gider. Gece boyunca mesai böyle devam eder. O baca senin, bu baca benim... Ta ki sabah olana dek. Ortalık ışıyınca da atlar kızağına, evine doğru yol alır.
Eve vardığında geyikler yorgundur. Noel Baba da. Hayvanları ahıra kor ve kendisi de evine gider.
Aaa! O da ne!
Noel Anne!
Ama nasıl olur, efsanede Noel Anne yoktu, demeyin. Gücenirim. Malum, ortalarda olmayan tek Noel Anne değil ki. Hiçbir anneden bahsetmez masallar. Bu yazı da Noel Baba'nın ardını toplayan, onun işlerini çekip çevirmesini sağlayan, her başarılı erkeğin ardındaki kadın lafına atıf olarak, Noel Anne'yi herkese hatırlatmak için kaleme alındı benim tarafımdan. Kadınlara vefa hissi işte.
Neyse kaldığımız yerden devam edelim.
Eve yorgun argın dönen, yüzü gözü is, pis; vücudu ter kokan emekçi Noel Baba için sıcak, kokulu banyoyu hazırlayan Noel Anne, huzur bulması için birkaç öpücük kondurur yorgun ama kaymak gibi yanaklarına ya da dudaklarına. "Canım çok yorgunsun" der şefkatle fısıldayarak. Babamız Noel gevşer, gevrek gevrek güler ve belki annemizin kıçını mıncıklar, şehvetle. Sessizce. Yan odalarda yatan Noel Baba tohumlu çocuklar uyanmasın diye. Hepsini uyutmak için canı çıkmıştı akşam boyunca Noel Anne'nin.
Noel Baba kendisi için hazırlanan banyoya memnun ama ağır adımlarla ilerlerken, Noel Anne de onu masasını hazırlar yemek yemesi için.
Sonra ahıra gider. Noel baba gibi yorgun ve aç düşmüş geyiklere yem verir, sırtlarını sıvazlar. Tıpkı Noel Baba'ya gösterdiği şefkat gibi.
Yeniden eve döner. Babamız Noel karnını doyurmak için bornozuyla masaya oturmuş, Annemizin elleriyle hazırladığı yemeği atıştırıyorken, Noel Annemiz yeni başlayan günün hep aynı seyreden işlerini yapmak için kolları sıvamıştır bile.
Noel Baba'nın ter, kir, pas, is içindeki elbiselerini yıkar. Ütüler. Dolaba yerleştirir. Masasını toplar.
Uyumak için temizlenmiş, misler içindeki yatağına yatan Noel Baba'ya bir bakış atar Noel Anne. Kendi yorgunluğunu fark eder. Ağrıyan omuzlarını, belini, sandalyenin arkasına yaslar. Pencereden dışarı bakarken ortalığın yeterince aydınlandığını görür. Az sonra çocuklar uyanacak. Kahvaltıyı hazırlama zamanın geldiğine karar verip doğrulup mutfağa yönelir. Çocukların küçüğü hastalanmış. Süt ısıtıp, yatağına götürmek gerek.
Tüm gün bu ve benzeri ayrıntılarla, tekrar eden ev işleriyle geçip gidecek Noel Anne için.Tezkeresiz hayat işte. Sayılacak gün dahi yoktur. Tam ömür böyle geçer.
Aslında ne Noel Babalar bir efsane, ne de Noel Anneler. Hepsi uzansak değebileceğimiz uzaklıktalar. Evlerimizin içindeler.
Babalarımız evin salonunda koltuğa oturmuş, ayaklarını az ilerdeki sehpanın üzerine uzatmış, ellerinde televizyon kumandası maç ya da başka bir şey izliyorlar. Yan odada çocuklarını uyutmaya çalışan günümüz tam zaman annelerine aldırmadan. Çünkü onların Noel Babacılık oynayacak vakitleri daha gelmemiştir. Yılın belli günleri çocukları kandırmak için verilecek hediyeler, çok nadir olarak alınmış sinema biletleri bu vakitlerden bazılarıdır işte.
Zamanımızda ne deniyordu böyle babalara. Sosyal babalar mı?
Adları ne konursa konsun, sonuç aynı değil mi? Noel Baba'ya da, Noel olmayan, gündelik babalara da bakan onların karılarıdır. Bu da yetmiyor. Bu adamlar babalık vazifelerini de karılarının üzerine atıp sadece özel günlerde ortaya çıkıyorlar.
Babalığın Noel kılığında pohpohlanıp, kutsandığı yılın son haftasında sormak isterim, hikâyede adları dahi geçmeyen kadınlar olmasa bu babalar nasıl ortalara çıkıp geyikleriyle geyik yapa yapa bol keseden hediye dağıtır elin alemin çocuklarına, kendi çocuklarını yüzde yüz ihmal ederek.
Sakın bekâr Meryem Ana portresinden esinlenmiş demeyin. Çünkü Meryem Ana da en azından emzirerek mübarek oğluna annelik yapmıştır herhalde. Sponsoru belli olmayan hediyeleri dağıtarak değil.
Dikkatinizi çekerim. Efsanede bile kamusal alan Noel Baba'ya, ev içi Meryem Ana'ya ya da tüm Noel Annelere düşmüş. (GA/BB)
