iç ses etiketli haberler

Her depremde aynı tablo... Ve "güçlü devlet, büyük devlet" yine bütün güçsüzlüğü ve yetersizliğiyle saklanacak yer arıyor. Geçmiş deneyimlerinden olsa gerek, saklanacak yeri de hemen buluyor: "Kader!"

İyiliğin de kötülüğün de insana ait olduğunu, insanın içinde iyiliğin de kötülüğün de aynı oranda var olduğunu anlamak için insanın kendine bakması, eylemlerini dışardan bir göz olarak izlemesi yeterli belki de.

Küçükken “erkek gibi” yetiştirilmiş ve bu yetiştirilme biçimini meziyet sanarak bu role kendini fena kaptırmış “erkek Fatmalar” toplaşın, bir şey anlatacağım.

Bir öte evren düşünün, paranın ve gücün olmadığı... Yönetenler yok, bakanlar yok, siyasi partiler yok, yasama-yürütme-yargı sistemi yok. Bir dakika ya... O zaten bu dünyada da yok. Yani, var da yok...

Cesaret verecek kimseler kalmadığında, neden taa içimizden, kendi mayamızdan cesareti yaratacak, alıp elimize verecek bir arkadaş yaratmayalım ki?

Şehrin orta yerinde bir bomba patlıyor, bir katliam yaşanıyor. Görüntüleri izlerken kanımız çekiliyor, "bu nasıl bir felaket, ne kadar korkunç bir katliam" diyoruz, ölenlere rahmet, kalanlara sabır diliyoruz, sonra yemek yemeye devam ediyoruz...

Gecenin bu saatinde unutmak ve hatırlamakla ilgili düşüncelere dalmışken belki de sorun unutmak değil, kanıksamak, diye düşündüm. En azından toplumsal hafıza meselesinde...