Sevgi Soysal

30 Eylül 1936’da İstanbul’da doğdu. Aslen Selanikli mimar-bürokrat bir babayla Alman bir annenin, altı çocuğundan üçüncüsü olarak büyüyen Sevgi Yenen Ankara Kız Lisesi’ni bitirdi, Ankara Üniversitesi Dil Tarih Coğrafya Fakültesi’nde arkeoloji okudu. Şair ve çevirmen Özdemir Nutku ile evlendi (1956), birlikte Almanya’ya gittiler. Göttingen Üniversitesi’nde arkeoloji ve tiyatro derslerini izledi. Oğlu Korkut doğdu (1958). Ankara’da Alman Kültür Merkezi ve İrtibat Bürosu ve Ankara Radyosu’nda çalıştı (1960-61). “Yeni gerçekçilik” akımından izler taşıyan öykü ve yazıları Dost, Yelken, Ataç, Yeditepe ve Değişim dergilerinde yayımlandı (1960-64). Ankara Meydan Sahnesi’nde Haldun Dormen’in yönettiği “Zafer Madalyası”ndaki tek kadın rolünü oynadı (1961). İlk öykü kitabı Tutkulu Perçem yayımlandı (1965). Başar Sabuncu ile evlendi, TRT’de program uzmanı olarak çalışmaya başladı (1965).Tante Rosa’yı yazdı (1968).  Kadın-erkek ilişkisi ve evlilik temasını işlediği ilk romanı Yürümek’le TRT Sanat Ödülleri Yarışması Başarı Ödülü’nü kazandı (1970). 12 Mart, Sevgi Soysal’ın hayatı ve yazarlığı üzerinde derin izler bırakan bir dönem oldu. Yürümek, müstehcenlik gerekçesiyle toplatıldı, kısa bir tutukluluk sürecinin ardından TRT’den ayrılmak zorunda kaldı. Anayasa Profesörü Mümtaz Soysal’la, Soysal’ın komünizm propagandası yaptığı gerekçesiyle tutuklu kaldığı Mamak Cezaevi’nde evlendi. Siyasal nedenlerle tekrar tutuklandı ve sekiz ay Yıldırım Bölge’de, iki buçuk ay da sürgüne gönderildiği Adana’da kaldı. Cezaevinde yazdığı Yenişehir’de Bir Öğle Vakti adlı romanıyla Orhan Kemal Roman Armağanı’nı kazandı (1974). Kızları Defne (1973) ve Funda (1975) doğdu. Şafak romanı yayomlandı (1975). Politika gazetesinde tefrika edilen cezaevi anıları Yıldırım Bölge Kadınlar Koğuşu başlığıyla kitaplaştırıldı (1976). Barış Adlı Çocuk yayımlandı (1976). Üzerinde çalıştığı son romanı Hoş Geldin Ölüm’ü tamamlayamadan, 22 Kasım 1976’da İstanbul’da öldü. Politika gazetesine yazdığı yazılar Bakmak (1977), Yeni Ortam ve Yenigün gazetelerinde yayımlanan yazıları Türkiye’nin Kalbi, Kabul Günleri (2014) adlı kitaplarda toplandı. 1964-1971 arası TRT’de çalıştığı dönemde kaleme aldığı radyo oyunları ve radyoculuk üzerine yazıları Venüslü Kadınların Serüvenleri adıyla yayımlandı (2017). Kitaplarına girmemiş hikâye, çeviri, eleştiri yazısı gibi edebi metinleriyle kendisiyle yapılmış söyleşi ve soruşturmalardan oluşan kitabı Tekliğin Türküsü de 2018'de yayımlandı.