“Bir gün tek başına da olsa, mavi bir karanlığa gömecekti bu tek kişilik ölüm; kayıp bırakacaktı romanları…”

Peki doğa sizi kaç kez daha uyaracak? Tümüyle bir yok oluşa dolu dizgin giderken, sizi bu politikalarınızdan vazgeçirmek ve akl-i selime davet etmek için daha ne yapmak gerekiyor?

Binlerce yıllık insanlık tarihinde, doğanın bu ölçekte ve bu denli sistematik yok edilmesine ilişkin olmasa da, yaşanmış büyük doğa felaketleri ve toplumsal mücadeleler bağlamında daha karanlık ve umutsuz dönemler yaşandı ve aşıldı.

Peki bu koşullarda insanlar nasıl güvende hissedecekler? Yaşamını yitirenler de size göre güvendeydiler ve daha önceki katliamlardan sonra verdiğiniz “güvenlik zaafı yok“ demeçlerinize inanmışlardı belki de. Ama güvende değillermiş! Hiçbirimiz değiliz!

Böyle akıldışı projeleri bilimsel açıdan eleştirmeye çalışmak da ayrı bir zulüm. Ama zorunlu, yapacak başka bir şey yok.

Başbakan büyük projelerinin Osmanlı döneminden kalma olduğunu açıkladı. Sanırım projelerin Osmanlı’dan kalma olduğunu söyleyerek, ÇED sürecinden yırtmaya çalışıyorlar. Nasılsa o dönemde henüz ÇED raporu gibi gereksiz bir iş icat edilmemişti!

Soma sadece bir maden katliamı değildi. Uygulanan kömür politikalarının ve özelleştirmelerin doğal bir sonucuydu.

Bergama köylülerinin onurlu ve kararlı direnişlerinin üzerinden yıllar geçti. Onların verdiği haklı ve sempatik mücadele, şimdilerde Doğu Karadeniz’in derelerinde, yaylalarında sürüyor.

Meydanları küçültmek yönetenlerin tercihi. Büyük meydan demek, büyük kalabalıkların toplanması demek.

Kaç hektar dolduranın heykelinin dikileceğini kanunla belirlemekte fayda var! Ayrıca nereye kadar doldurulacağına da şimdiden karar vermek gerekir. Rusya’ya da fazla yaklaşmamak lazım. Onların sağı solu belli olmaz!

Uzun yıllardır verilen mücadelelere karşın, birçok bölgede HES yapımları hukuksuz bir biçimde sürüyor. Neyse ki en sonunda Antik Likya’nın Alakır Vadisi için Danıştay’dan karar çıktı.

Anlaşılan 2020 yılında Paris Mutabakatı kontrolleri başlayana kadar elimizi çabuk tutmamız ve kömüre dayalı santralleri yapmamız gerekiyor! Sonrası Allah Kerim! Polisten korktuğu için emniyet kemeri takan yurdum insanı misali.

Herkes nükleerden vazgeçerken; güneşi ayda birkaç kez görebilen ülkeler bile güneş ve rüzgar enerjisine, yani geleceğin enerjisine yönelirken, biz kurmak için neden bu kadar can atıyoruz?

Al sahayı devletten kelepir fiyatına; çevreyi korumak için yatırım yok, sendika yok, ucuz iş gücü, güvenliksiz çalışma… Sonuç bol kâr. Bu arada madencilikte iş cinayetleri inşaat sektörüyle yarışır olmuş, kimin umurunda.

Birinci Boğaz Köprüsü’ne, bu köprü İstanbul’un trafik sorununu çözmez diye karşı çıkanlar, Üçüncü Köprü'nün açılışının yapılacağı bugünlerde haksız mı çıktılar! Daha kaç köprü yapmak gerekecek eşsiz Boğaz’a!

Hiçbir maden işletmecisi, orada bakır çıkarıp, o altını bırakmaz. Bu madenciliğin de, kapitalizmin de doğasına aykırı!

Yaylalara, adalara, akarsulara, ormanlara verilen zararların bir kısmını doğa belki zamanla düzeltebilir. Ama Kanal İstanbul öyle değil. Geriye dönüşü yok.

Sur’da görülecek pek bir şey kalmadı belki ama Türklerin Toledo’yu görmesinde büyük yarar var.

Son kongrede Bağcılar gençlik örgütü tarafından asılan Aşiti - Peace - Barış pankartı da bizleri son derece mutlu etti. Her ne kadar asıldığı yerden birkaç kez indirilse de, asılması takdire şayandır.

Doğa düşmanı yollar, santraller, köprüler, HES’ler ve bilumum sanayi yapıları henüz insanlığın sonunu getiremediyse de, kuruldukları alanlarda daha şimdiden birçok canlı türünü yok etmeyi ya da göç ettirmeyi başardı.