Nazan Maksudyan

Doğumhane kapısında annem ve Füsun Anne'den ayrılırken yanıma çanta, telefon, aslında hiçbir şey alamayacağımı söylediler, ben de "bir kendim bir ben" girdim içeri. Muayene, form, damara kelebek takma filan derken bir müddet sonra serumumla baş başa kaldım. Etraf curcuna ama benim yatağın önünde perde var, oradakiler için aslında yokum.

Halihazırda soykırımın kamusal anlatısında büyük ölçüde eksik olan, reddedilen ve susturulan “iyi Türklerin” varlığı değil. Yıllardır zaten dinliyoruz bu hikâyeleri. Esas büyük boşluk yapılan kötülüğün bizatihi kendisi, zalimin zulmü.

Sene 1913. Bir yıl sonra dünyayı saracak bir savaşın yaşanacağını bilmeden, tahmin edemeden yaşıyor insanlar; henüz her şey süt liman...