Korkut Boratav

Bugünün koşullarında IMF için öncelik, uluslararası finans kapitalin çıkarlarını, yani Türkiye'den alacaklı olanları, 2001'de olduğu gibi gözetmektir. Her durumda kaybeden Türkiye'nin emekçileri olacaktır. Bizlere akıl vermesinin meşruiyeti yoktur.

Burjuvazinin beklediği “IMF çıpası” gerçekleştiğinde sunulacak reçete hazır: “Talep daraltılsın; işçi sınıfının direnme odakları kırılsın. Bankaların dış borçlarını devlet üstlensin.” Halk sınıflarının neoliberal dönemdeki kayıplarını geri alma fırsatları da yaratabilir. Kritik öğe, siyasi iktidarı etkileyecek, belirleyecek örgütlenmedir.

Şu anda IMFsiz bir dünya yoktur; ama örneğin 1999dan sonra Türkiyenin ekonomik ve sosyal kaderini IMFye teslim etmemek mümkündü. Duyarsızlığı ilkeleştirip sol adına sergilemeye kalkışanlara, insaf! demekten başka ne yapabiliriz?