"Bayram sabahı kalkıp hazırlandım. Bıçakların ve iplerin hazırlandığını gördüm ancak ne olduğunu bilmediğim için merakla izlemeye devam ettim. Dışarıda hayvanın ayaklarının bağlandığını ve yere yatırılmaya çalışıldığını gördüm. Anlatamayacağım bir korku yaşıyordum. Ve korkunun yanında büyük bir sıkıntı..."
Çocuk hakları alanında çalışan bağımsız araştırmacılar, psikolog Doç. Dr. Serdar Değirmencioğlu, Can Gezgör ve Okan Karka da, 2005'te başlattıkları "Kurban ve Çocuk Araştırması" için toplanan öykülerden biri böyle başlıyor. Kaleme alan, anıyı beş yaşındayken İstanbul'da yaşamış.
"Kurban eti dendiğinde midem bulanıyor"
Anlatmayı sürdürüyor:
"Kalbim hızla atıyordu ama yine de içeri girmiyor, arkamı dönemiyordum. İzlememek elimdeydi ama hem merak, hem de şokla olduğum yerde kaldım ve sonuna kadar izledim. Sonrasında o etten yiyemedim. Kurban eti dendiğinde hep bir mide bulantım oldu."
Çocukluğunda kurban kesimine şahit olanların çoğu ilerleyen yaşlarına rağmen et yemiyor. Bir kısmı et yiyemenin sonucu olan hastalıklarla mücadele ediyor. Bu yüzden araştırmayı yürüten biliminsanları çocukların bu görüntülere maruz bırakılmaması konusunda ısrarcı.
Çocuklardan Kurban Bayramı hikayeleri
"25 yaşındayım. İzmir’de yaşıyorum.
Tahminen beş yaşımdayken kurban kesme olayına Balıkesir’de tanık olmuştum. Yıllar sonra bile hatırladığım tek şey sanırım hayvanın bağırsakları oldu. Çok uzun bir süre de bahçenin kurban kesilen bölgesine gidememiştim. Hâlâ şehre gittiğimde ve bahçeyi gördüğümde hatırlarım.
Bir iki gün öncesinde otlarla filan beslenen bir hayvanın iki gün sonra kesilip yenmesi gerçekten rahatsız edici oluyor sanırım. Çocuk onu yemek için beslenen bir et yığını olarak algılamıyor çünkü. O yüzdendir ki, keserlerken en çok gözlerine bakar çocuklar kurbanın."
"Bileylenen bıçakları ve akan kanı unutamıyorum"
"Bu yaşıma kadar unutamadığım iki anım var.
İlki ben beş yaşındayken bodrumda günlerce besleyip terasımızda kestirdiğimiz ve hamile çıkması üzerine kasap da dahil herkesi mutsuz eden bir koyunla ilgili.
3-4 gün bodrumda onu beslemiştik. Bodrumumuz oldukça karanlık bir yerdi ve babamla koyunumuzun kaldığı yerin değiştirilmesi gerektiğini konuştuğumuzu hatırlıyorum.
Sonunda kasap geldi ve koyunu her gün bisiklete bindiğimiz terasa çıkardı. Kesildiği anı hatırlamıyorum ama mavi/gri cenin hala gözümün önüne geliyor.
2. anım Tekirdağ'da kesilen kurbanlara dair. Oradan da çok net hatırladığım ilk imge bileylenen bıçaklar. Kırmızı oyalı iki mendili ve arka ayaklarıyla çırpınan ‘kurbanlıklarin' gayet de acı çekerek tüm kanlarının akıtılışını unutamıyorum."
"Çocuk ağlarken yetişkinlerin tepkisi çocuğa kızmaktı"
"5-6 yıl önce Ankara'da, 7-8 yaşlarında bir kız çocuğu kurban kesimi sırasında çığlık çığlığa ağlıyordu. 'Kesmeyin, öldürmeyin' diye bağırıyordu. Ağlaması ve bağırışları çok şiddetliydi. Yetişkinlerin tepkisiyse çocuğa kızmak ve ona gülmekti. Ne kadar acı bir deneyim." (GG/TK)
