Kadınlar yoksulluğu anlatıyor: "Mutlu olmamız çok zor"

“Çocuğum yırtık kıyafetlerle okula gitti”

Kadınların hepsi yoksulluğu anlatmaya çocuklarından başlıyor. En çok çocuklarının yaşadıklarını ve bu durumu değiştirememekten bahsediyorlar. Atölyelere katılan bir kadın, “Oğlum, biz fakiriz ama zengin hayatı yaşamak istiyor” diyor. Oğlunun istediklerini karşılayamadığını belirten katılımcı, bu nedenle istediği bir yemek olmadığı için karnını doyuramadığını söylüyor.

Katılımcı, çocuğunun yaşadıklarını da şu sözlerle anlatıyor:

“Fakir olduğumuzun da farkında. Bazen geçiyoruz, balon, mısırcı oluyor. Güzel restaurantlar oluyor. 'Anne girelim mi? Evet, evet. Biz fakiriz giremeyiz' diyor. Bunu söylediği zaman yıkılıyorsun. Çocuğum yaklaşık bir ay yırttık çamaşırlarla okula gitti. Şu anda ben zaten oğlumu sivil gönderiyorum. Sivil gitsin daha iyi çocuğumla çünkü dalga geçiyorlar. ‘Senin çantan, ayakkabın yırttık’ ‘Senin annen baban sana alamıyor mu?’ ‘Senin annen baban yok mu?’ Bu şekilde dalga geçiyorlar. İnsanın annesinin elinden bir şey gelmemesi çok kötü, zor bir şey.”

"Çocuğum okulda ayrımcılık gördü"

Atölye katılımcısı bir diğer kadın, hiç geliri olmadığını belirterek masraflarını karşılayamadığını anlatıyor. Çocuğunun okul üniformasını alamadığını, öğretmenin de çocuğuna “Forman yoksa okula gelme” dediğini söylüyor.

“Mutlu olmamız çok zor”

Dört çocuğuyla beraber yaşayan ve evde parça başı işler yaparak geçimini sağlamaya çalışan bir diğer kadın katılımcı ise çocuklarının yaşadıklarını şöyle anlatıyor:

“Oğlum okulda sürekli hor görülüyor. Öğretmenleri ve arkadaşları tarafından. İsmi damgalanmış gibi çocuğum bir şey yapmıyor. ‘Sen yaptın’ diyorlar. Çocuğum artık okula gitmek istemiyor. Maddi anlamda da çok zorluk çekiyorum. Eve iş alıyorum ama hiçbir şekilde yettiremiyorum. Ev sahibime beş aylık borcum var. Veremezsem beni çıkartacak. Aldığım bazen 500 bazen 1000 lira oluyor. Çocuklarımı okula harçlıksız gönderiyorum. 'Anne ben gelene kadar aç kalırım, evde yerim' diyen bir hayatımız var. Bizim mutlu olmamız çok zor. Biz mutlu şekilde yastığa yatmıyoruz. Hep üzgün hep ağlamayla yatıyoruz.

"Roman olduğumuz için bize ev vermiyorlar"

Derin yoksulluğun yanı sıra Roman olduğu için ayrımcılığa uğrayan kadın ise ev sahibinin kendilerini evden çıkarttığını ve Roman oldukları için ev bulamadıklarını söylüyor. Şalvar giydiği için ayrımcılığa maruz kaldığını belirtiyor. Çocuklarının yaşadıklarını ise şu şekilde anlatıyor:

“Benim çocuğum yırttık kıyafetlerle okula gitti. Oğluma 'Senin kıyafetin, çantan, ayakkabın yırtık fakir' dediler. Çok üzüldüm. Çocuğumun yanında değil ama arkamı dönüp ağladım.”

(AD)