Kazova İşçileri, direnişlerini kendi üretimleri olan giysilere taşıdı.
Kazova tekstil fabrikası yedi ay önce kapandı, 94 işçi tazminatları ve maaşları verilmedi.
Patronlar Ümit Somuncu ve Mustafa Umut Somuncu fabrikanın çoğunu bir gecede boşaltarak kayıplara karıştı.
10 Kazova işçisi o günden beri direniyor.
Önce fabrika önüne çadır açtılar, direnişe başladılar. Sonra Taksim’de, Galatasaray meydanında eylemlere katıldılar.
28 Haziran’da, kendi deyimleriyle, “Gezi direnişinden aldıkları güçle” fabrikayı işgal ettiler.
1 Eylül’de ilk kez fabrikada kalan malzemelerle kazak ürettiler. Şimdi o kazakları fabrikalarında ve İstanbul’daki forumlarda satıyorlar.
Kazakların etiketi de direnişlerini anlatıyor:
Gezi ruhuyla birbirimizi görmeye başladık.
Birbirimizin gözlerine baktık.
Birbirimizin acılarına, güzelliklerine, neşesine dokunduk.
“Bu kadar da olmuyor” demeyin.
Oluyor çünkü.
Önce ücretsiz izne çıkarıldık.
Sonra işe gelmiyor diye işten çıkarıldık.
4 aylık maaşımız, kıdem ve ihbar tazminatlarımıza el konuldu.
Direnmeye karar verdik.
Çünkü bize “sen bir hiçsin” dediler aslında.
Direndikçe gördük ki aslında geçmişte bir “hiçtik.”
Her gün bir çarkı çeviriyorduk.
Yıllarca ve yıllarca.
Bir ömür veriyorduk.
Başka yerde direnen arkadaşlarımızı görünce başımızı eğiyorduk.
Başka sokaklardan geçiyorduk.
Görmüyorduk, kördük.
Şimdi bazen bize bakan ama görmeyen kardeşlerimizi görüyoruz.
Bağırıyoruz ama sanki bir camın arkasında gibiyiz.
Size bakıyoruz.
Bizi görüyor musunuz? (AS)
* Kazaklardan almak için buradan iletişime geçebilirsiniz.
