Yapılması gereken, Arjantin'deki duruşma esnasında salonun dışını dolduran binlerce kişinin çağrısında saklıdır belki de: "Naziler gibi / sizin de başınıza gelecek / Nereye giderseniz gidin / Bulacağız sizleri." Bodrum Yalıkavak'ta bile...

Parlamentoda hükümeti kuracak parti ya da partilerin üzerinde büyük oranda anlaştığı konulara bakarsak Britanya'da geleceğin işçiler ve göçmenler için pek parlak olmayacağını söyleyebiliriz.

Memleket Dîyarbekir olunca şehrin bilinen eşhaslarından olan Qerete Qedri’yi tanımadan olmaz. Qerete Qedri geçtiğimiz günlerde sessiz sedasız, daha 45’indeyken kalpten öte yakaya göçüp gitti. Onu ananlar mutlaka onun olmazsa olmaz "repliği" ya da kendine has "racon kesişi" ile yâd ettiler.

İpek Çalışlar'ın "Halide Edip: Biyografisine Sığmayan Kadın" kitabında Halide Edip genç bir âşık, anne, kitleleri peşinden sürükleyen siyasetçi, cephede savaşan ve sonunda sürgüne gönderilip, linç edilen kadın kimlikleriyle karşımızda.

Nihat Halıcı bu hafta akıllı telefonlarda Apple'ın iPhone'una sıkı rakip Android'i inceliyor; Android yüklü cihazlara indirebileceğiniz ücretsiz Türkçe ve İngilizce uygulamaları ele alıyor.

Asıl mesleği hekimlik olan ama fotoğrafa aşkı hiç dinmeyen Orhan Yayla, yıllardır memleketin dört bir yanında çektiği dia saydamları, günümüz teknolojisine uyarlayarak, İstanbul Fotoğraf Merkezi’nde görücüye çıkarıyor. Bu Yayla’nın kişisel olarak bugüne kadarki en kapsamlı sergisi.

Beni bu yazıyı yazmaya iten en büyük neden son günlerde başında sıkça yer alan, kadınlara, ilk öğretim öğrencisi çocuklara, hatta bebeklere yapılan cinsel taciz ve tecavüz olaylarının başına yansıyış biçiminin oldukça rahatsız edici olmasıdır.

Sevgili bianet; sen on yıldır bize yeni ufuklar açtın hep. Dilerim önümüzdeki on yıllarda bize daha derin ve fazla ufuklar açarsın! İyi ki varsın bianet! Bizi ışıtmağa devam et emi! bianet; yeni yaşın, yeni on yılın kutlu olsun!

Ohne mich, yani Pervari'nin şu andaki durumunda, komşuyu işaret eden, telaşla bir ortak suça susmasını haklılaştırmak için bunu yapanı kendisinden ilan etmeyerek kendini aklayan, durumların kendi içlerinde anlaşmayla çözüldüğünü, bunun her yerde olduğunu veya sadece Kürtlerde olduğunu veya sadece Kürtlerde olmadığını anlatmaya çalışarak bu suça ortak sustuğunu bilen insanların işidir.

Birileri, bu çocukların kendilerini "feda etmelerine" ve neredeyse tüm yaşamlarını bu örselenmişlikleri üzerine kurarak geleceklerinden vazgeçmelerine alkış tutarken, bizler akademilerimizde, meşru zeminlerde, derneklerimizde bu çocukların mücadelesini övücü yazılar yazıp lafazanlık yaparken, yitip gidenin kendi hayatlarımız olmadığını hatırlatmak isterim.

İzmir Eski Foça’da, Çanak Koyu’nun sahilinde yaşayan bir taştım ben. Hakarili Heval’e armağan edildim. "Sevgili taşım senden bir şey istiyorum. Bu üzerindeki yazıyı Ankara’da oturan önemli biri için yazdım" dedi. "Benim taşım çoook uzağa!" diye bağırarak fırlattı beni gökyüzüne; üzerimde "Hadi! Barışalım artık… Heval, Hakkari" yazıyordu.

Nerede olursa olsun, hangi kimliğe sahip olursa olsun çocuk çocuktur ve haklara sahiptir. Çocukluk unutulduğu gibi çocuklar kindar, zalim, düşman görülüyor. Ve devlet hıncını çocuklardan çıkarıyor. Acaba devlet bunu yaparken çocukça mı davranıyor?

Hastane süresi boyunca bir kez olsun kendimi tedaviye dahil hissetmeyişim, daha doğrusu bunun aklıma bile gelmemiş olması -üstelik de "beden" konusunda çalışmış biri olarak- en önemli sorularımdan biri olmaya devam edecek. Bedenimin benim olduğunu, acıların tarafından hatırladım. Hastalık hastanelerin yanında nedir ki!...

Kamuoyunda "Manisalı Çocuklar Davası" diye bilinen işkence davasında yargılanan gençleren Hüseyin Korkut ile Evrim Kepenek konuştu. İşkence sırasında yaşadıklarını ve sonraki süreçleri "Manisa'ya Ateş Düştü" anlatan Korkut üniversiteden ayrılmak zorunda kaldı; hayatını Maninsa'da sürdürüyor.

Türkiye "Kültür Politikaları Ulusal Raporu"nu sivil toplumla iletişime geçmeden hazırlıyor. Sivil toplum kuruluşlarıysa, sivil girişimlerin, aktivistlerin, sanatçıların ve meslek kuruluşlarının yaklaşımını ve önerilerini gündeme getirecek "Alternatif Kültür Politikaları Raporu"nu hazırlıyor.

Nihat Halıcı bu hafta akıllı telefon denince ilk akla gelen Apple'ın iPhone'unu ele alıyor; iPhone'u iPhone yapan on binlerce uygulamadan hangilerinin cihazınızda yüklü olması gerektiğini yazıyor.

"Bu 'Büyük Acı'yı yüreğinde hisseden bütün Türkiyelileri 1915 kurbanlarının anısı önünde saygıyla eğilmeye çağırıyoruz" diyenlerden Düzel, Tanbay, Uras, Bilgen, Tuncel, Mutluer, Gambetti, Mansur ve Çalışlar neden 24 Nisan'da Taksim'de olacaklarını anlattı.

Hiç tereddüdünüz olmasın, eğer Kürtler de Hıristiyan olsaydı o tekçi mantığın dayatması gereği aynı sonu paylaşacaklardı...Şükür ki Kürt sadece kendi için değil, kendisini kişiliksizleştirip, kimliksizleştirmeye yeltenen muktedirlere inat, Ermeni'sine de, Süryani'sine de, bütün Kürt coğrafyasındaki halklara özgürlük ve demokrasi istiyor.

"Kontrgerilla ve Ergenekon'u Anlama Kılavuzu"ve "Ergenekon'da Kim Kimdir?" kitaplarının yazarları Mavioğlu ve Şık, 2008'den bu yana süren Ergenekon davası ile başlayan 'kafa karışıklığını' gidermenin yolunu şöyle açıklıyor: "...İçinden geçtiğimiz bu kırılma anlarını, bizi etkileri altına almadan, büyülemeden önce, bir süreliğine de olsa dondurmak ve anlamlarını çözmek. Öteye doğru bir adım atabilmenin tek yolu bu..."

Hayatın hangi hal(ler)i bireyi sıkıştırır? Hayatın sıkıştırdığı bu bireyler neden kendi bedenine böylesine şiddet uygular? Aile içi şiddetin toplumsal şiddeti beslediği, toplumsal şiddetin aile içi şiddeti beslediği günümüzde, sorununu bireysel olarak çözemeyince, nihai çözüm olarak kendi bedenine şiddet uygulaması ne acı!