Gülsüm Depeli

Beğenilerle ve yorumlarla doğrulandığı, emojilerle vurgulandığı üzere oldukça kahraman, ziyadesiyle zeki, her daim güzeliz. Sosyal, politik, ahlaki önerilerimizle, kimi zaman cirmi geniş, takipçisi bol bir kanaat önderiyiz.

Çukurova Üniversitesi I. Kısa Film Festivali’ndeki filmlerin ortak niteliklerinden biri, yaşadıkları coğrafyayı dikkatle, eleştirel ve yaratıcı bir çaba ile izliyor olmalarıydı.

2013 yılı medya ve özgürlükler adına tarihe bellek notu düşmeyi sürdürdü. Öğrenci eylemlerinde dahi örgüt buldular ama gazeteci katliamlarının arkasında örgüt bulamadılar. Bir devlet geleneği olarak cinayet sorumlularının terfilerini izledik.

Eskiden üniversite temalı gençlik dizilerinde aileden uzaklaşan ve kendi seçimlerini yapmaya çalışan gençlik hikayeleri konu ediliyordu. Şimdiyse dizilerin aşkla yola çıkmış kadınları ağrı sızı geçirmez ailenin içinden sessizleşerek ve olgunlaşarak geçiyorlar.

Kırılganlıkla ve tekinsizlikle yoğrulmuş bir toplumsal atmosfer hezeyanında işlenen karamsarlığın nasıl bir ideolojik şiddet türü olduğunu anlamaya çalışıyorum. Umut yitiminin süreklileşmesinin ortaya çıkardığı bir toplumsal incinme midir bu karamsarlığın müsebbibi? Yoksa ütopyamızı kaybetmiş olmak mı acaba bugün bizi cisimsiz kılan? İnadımızı kaybetmiş olmak mı?