Fırat Bilir

Dünya sosyalistlerinden kalan bir mirastır aslında 1 Eylül. Değeri, altın ya da elmas gibi değil, ekmek ve su gibidir. “Türkiye Barış Günü” gibi gelir bana. Barış olmayan yerde kimseye huzur da yok.

Kürtlerin hep yaptığı gibi bu bir ayı da umutlarımızla yeşertmek istiyoruz. Türkiye’de savaşın bitmesini isteyenler gittikçe çoğalıyor. Şu askeri operasyonları durdurarak ülkede yeni ve taptaze bir hava estirebilir. Sonra her şey konuşarak hal yoluna sokulabilir.

İnsanın akıl ve vicdanının, devlet mantığına büründüğü, bireyin devlet için varedildiği bir ülkede savaşı bitirip halkların barışı, ortaklığı ve eşitliğine evrilecek bir yaşama ulaşmasının yolu da devlet aklının dışına çıkıp sorgulayabilmekten geçiyor.

Çizgi dedikleri aslında akan kandan beslenenlerin kırmızısıyla boyanıyor. Gördük işte, görüyoruz; üniter devlet yapısı, ne dil, ne ırk ne de demokrasi tanıyor. Tanısaydı savaş olur muydu? Tanısaydı, dilini, kültürünü özgürce kullanmak isteyen Kürtler onlarca defa ayaklanır mıydı?