Delal Dink

Ezan sesiyle uyandım. Nefes nefese. Gözyaşları içinde. Acaba dedim, ben de dua etsem ezanla birlikte, onların ve benim Tanrım bu defa duyar mı? Seslerimiz birleşse... Lütfen bitirebilir mi bu nefreti artık?

19 Ocak'tan beri içine kapatıldığım kavanozun kapağı pıt diye açılıyor Yerevan'da. Sonra babamı gördüm sanki. Stadyumun tam ortasında göbek atıyor. Dayanamadım, babam öldürüldüğünden beri hiç hissetmediğim bir coşku hissettim ve oynamaya başladım.