Mardin'in Yalım Beldesi'nde aile meclisi kararıyla başları taşla ezilen Halil Açil olay yerinde ölmüş, Şemsiye Allak ise ağır yaralı olara hastaneye kaldırılmıştı.
Olay, hamile olan Şemsiye Allak'ın evli ve dört çocuklu Halil Açil'in evine kuma olarak yerleştiği ilk gün meydana gelmişti. Ailenin tehdidi üzerine evi terk edip kaçmaya çalışan Allak ve Açil, köyün çıkışında 7 kişi tarafından pusuya düşürülerek başları taşla ezildi.
Gazetelere yansıyan haberler çelişkili. Bazı haberlere göre, Allak, Açil'in tecavüzüne uğramış ve durumu öğrenen ailesi tarafından Açil'in evine gönderilmiş. Bazı haberlere göre ise Allak ve Açil birbirlerini sevmişler, Allak Açil'e kaçmış.
Geçtiğimiz günlerde yapılan duruşmada Allak ve Açil'in ailelerinin barıştığı ve hiçbir basın mensubunu, hiçbir dinleyiciyi duruşmaya yaklaştırmadıkları basına yansıdı.
Bakıma muhtaç
Yoğun bakımdaki tedavisi sırasında karnındaki bebeğini kaybeden Şemsiye Allak'ın Diyarbakır Kadın Platformundan kadınlar dışında tek bir ziyaretçisi yok.
Dicle Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Üniversitesi Nöroşirurji Servisi'nden Doktor Erkan Çakmak, Allak'ın özel bakıma ihtiyacı olduğunu söylüyor:
"Durumu ilk geldiği güne göre iyi, şimdilik hayati tehlike söz konusu değil. Ama hala günlük ihtiyaçlarını karşılayacak durumda değil. Artık ilaç tedavisi görmüyor. Bundan sonra rehabilitasyona ihtiyacı var. Özel bakım gerekiyor."
Aynı serviste görev yapan hemşire Neşe Çetinkaya, Allak'ın kadınlar dışında ziyaretçisi olmadığını belirtiyor:
"Kadınlar sık sık geliyorlar, onun ihtiyaçlarını gideriyorlar, onu sandalyeye koyup gezdiriyorlar, anlamasa bile onunla konuşuyorlar. Şemsiye Allak'ın artık gözleri açık, bize bakıyor, gözlerini açıp kapatarak tepki veriyor."
"Ayrılırken ağladı"
Diyarbakır Kadın Platformu'nda yer alan gruplardan Selis Kadın Danışmanlık Merkezi üyesi Hacer Özdemir, Şemsiye Allak'la ziyaret sırasında uzun uzun konuştuklarını anlatıyor:
Biz yoğun bakımdaki tedavisinden beri Allak'la ilgileniyoruz. Gözlerini hiç açmadığı zamanlarda da onunla sürekli konuşuyorduk. Şimdi gözlerini açıyor, gözlerini açıp kapatarak tepki veriyor. Bazen onun gülümsediğini hissediyorum. Bize bakıyor, anlıyor sanki. Son gittiğimde vedalaşırken gözlerinden yaşlar aktı." (FK/BB)
