Merkeze bağlı Işıklar köyünde ise, imece usulü yardımlaşma tarihe karışmış gibi... Her gün düzenli olarak çıkan ve köylülerin "konak" adını verdiği yemek Işıklar Köyü'nde artık verilmiyor.
Değişen yaşam biçimi
Işıklar köyünden Nurettin Örs, ekonomik kriz sonrası köydeki sosyal yaşamın uğradığı değişikliği şöyle aktarıyor:
* Köyümüzde kadınlar, eskisi gibi bir araya gelerek tarhana, bulgur ve kuskus yapamaz oldu. Hayır işleri terk edildi. Köy camilerinde mevlit okutulamıyor. Akrabalık ilişkileri azaldı.
* Eskiden köye bir misafir geldiğinde, kimin nereden geldiğine bakmadan ona yemek yedirmek için birbirimizle yarışırdık. Zaten köy misafirhanesinde her gün düzenli yemek verilirdi. Şimdi hepsi geride kaldı. Köylüler kendi karınlarını doyuramıyor ki, nerede kaldı misafirlere yardımcı olsunlar?
* İmece usulü yardımlaşma da sona erdi. Eskiden tarlalarda mısır
döverdik. Köy kahvesine imece için gittiğimde kaç kişi varsa gelirdi. O
zamanlar yardımlaşma bizim mayamıza işlemişti.
* Tarlalarda karpuzu bozumu yaptığımızda, tarladan eve gelene kadar karpuz dağıtırdık. Almak istemeyenlere zorla verirdik. Şimdi bu manzaralardan eser kalmadı.
"Gezek" Kalktı, Sofralar Misafirsiz
Bayramiç ilçesine bağlı Karaköy köyünden Akif Topçu (64) ise krizden önce "Gezek" adı verilen bir uygulama ile, köy odalarında her gün bir aile olmak üzere yemek verilirken, "artık bu geleneğinin yok olduğunu" söyledi. Akif Topçu eski-yeni farkını şöyle anlatıyor:
* Her aile, misafirler için ayrılmış odaya köy halkını sırayla yemeğe çağırırdı. Nöbetleşerek kurulan bu sofralar da terkedilmiş eve benzedi. Misafir için ayrılmış odalarda artık misafir kabul edilmiyor.
* Köy kültürünü yansıtan dokumaların bulunduğu özel odalarda sofra başında ağırlardık misafirlerimizi. Artık ne misafir çağrılıyor ne de o eski gelenekten eser kaldı. (İK/NU)
