Helikopterdekiler GPS Hizmeti Alabilse, Bulunmuş Olacaktı

Büyük Birlik Partisi (BBP) lideri Muhsin Yazıcıoğlu ve beraberindekileri taşıyan helikopterin düşüşünün üzerinden iki gün geçtiği halde yerinin saptanamamış ve içindekilerin hayatlarının kurtarılamamış olmasında arama kurtarmayla birinci dereceden sorumlu olan hükümete bağlı kuruluşların vebali büyük. 

Ancak, bu tür risklerle karşılaşma olasılığı yüksek çalışma ve hizmet kollarında görev yapan personel ve görevlilerine benzer durumlarda hayatta kalma eğitimi sunmayan kuruluşların da sorumluluğu var. 

Örneğin düşüşü ilk anda ayağı kırık olarak atlatan, ama artık kendisinden haber alınamayan İHA muhabiri İsmail Güneş sınırlı enerjisini ve cep telefonu bataryasını 112 Hızır Acil görevlisine Maraş ile Yozgat arasında neresi olduğunu bilmediği bir yerde düştüklerini aktarmak için harcamak yerine nerede olduklarını dakik bir biçimde bulmak için kullanabilirdi. 

Bunun için Güneş’in bir cep telefonu şirketinden GPS hizmeti alabileceğini bilmesi ve şirketin GSM kartına sahip olması yeterliydi. 

Bu hizmetin etkinliğini denemek için İstanbul, Beyoğlu, Faikpaşa Caddesi’ndeki bianet bürosundan şirketin hatırlanması çok kolay “neredeyim” servis nosuna “neredeyim” yazdıktan sonra gelen mesajda şunu okuyoruz: 

“BULUNDUĞUNUZ BÖLGE:
İstanbul, Beyoğlu, Kuloğlu, İstiklal Caddesi 

COĞRAFİ KONUMUNUZ:
41 derece 02 dk 03 sn Kuzey; 28 derece, 58 dk, 46 sn Doğu 

SİZE EN YAKIN NOKTALAR:
Taksim Polis Merkezi Amirliği 111 m., Kızılay İstiklal Tıp Merkezi 201 m,, Anadolu Pasajı 10m.” 

Bu bilgiler 300-500 metrelik sapmalarla bulunduğumuz yeri neredeyse kesine yakın bir biçimde tanımlıyor. 

İsmail Güneş böyle bir hizmetten yararlanabileceği konusunda eğitilmiş olsaydı, düşen helikopterin yerini saptamak bu kadar uzun sürer ve düşenlerin hayatları düşme anında kurtulmuş olsa bile ağır hava koşulları ve tedaviden yoksun kalma yüzünden böylesine ağır bir tehdit altına girer miydi? 

Hükümetin arama kurtarma görevini yerine getirmede ihmal ve beceriksizlik içinde olduğu eleştirilerinde haklılık payı yüksek. Ama, gazetecilik meslek örgütleri, medya şirketleri ve haber ajanslarının üye ve çalışanlarına riskli bölgelerde ve riskli koşullarda faaliyet gösterirken hayatta kalma eğitimi sunmamış olmalarının da bu ağır sonuçta hiç payı yok mu? 

Meslektaşımız İsmail Güneş sadece nereye “neredeyim?” mesajı göndereceğini bilse, bunun için eğitilmiş olsa, yerini telefonunu çalıştırdığı an öğrenebilecek, kendisine en çok yardımcı olabilecek kuruluşa haber vermiş olacak, ve sınırlı batarya gücünü çaresizce tüketmek yerine, gerektiğinde kullanabilecek ve hala ulaşılamasa da kendisinden haber almaya devam ediyor olabilecektik.(EK)