Perde önü: Çocuklarımız çok değerlidir; geleceğimizdir... Yaşasın 23 Nisan, Atatürk dünyada olmayan bir şeyi yapmıştır; çocuklara bir bayram armağan etmiştir... Çocukları Atatürk gibi hepimiz çok severiz, onları önemseriz..Onlar için herşeyi yaparız.. Eğitimleri için her okula bilgisayar laboratuarları yaptık vs....
Perde arkası: Sadece belli bir coğrafyada ve düzgün evlerde doğmuş çocukların hakları vardır; onlar sahipli çocuklardır..Elinizi uzattığınızda ‘cıssss’ deneceğini bilirsiniz... Sokakta 14 yaşında küçücük bir cocuğu vahşice, öldüresiye dövebilirsiniz; tekmeleyebilirsiniz; hatta öldürebilirsiniz.... "Şehitlik" mertebesi bile sadece bu çocukların büyümüş hallerine sunulabilir; diğer çocuklar bu "mertebe"ye de erişemezler...
Bunu niye yazıyorum; sadece ve sadece başka isyan yolu bulamadğım için....Yüreğimden gelen haykırışları sokakta söylemeyeceğim için... Çünkü bu ülkeyi yönetenlerin; bu ülkede yaşayan ne bebeği, ne çocuğu, ne genci, ne orta yaşlısı ne de yaşlısını sevdiğini bildiğim için; ufacık bir cümlede bırakın dövülmeyi; ortadan bile kaldırılmanın, kemiklerimin herhangi bir kuyudan çıkmasından korktuğum için...
Korkanların yer değiştirmesi; ve perde önü ile perde arkasının aynı olabileceği günlerin gelmesi dileğiyle... (SV/EK)
