Dünyanın dört bir yanından bilgisayarı olan çocuklar, forumda düşüncelerini ve yardım önerilerini paylaşıyor.
Forumda yazan çocukların en büyük endişesi, medyanın ilgisinin azalmasıyla yardım ve rehabilitasyon çalışmalarının da yavaşlayacağı.
Çocuklar, yardım çalışmalarının uzun soluklu olması gerektiğinin altını çiziyorlar:
* Felaketten etkilenen çocukların bir an önce normal hayatlarına geri dönmeleri, okula başlamaları ve mülteci kamplarından çıkartılmaları lazım.
* Okulların onarılması ve gerekli ekipmanların tedarik edilmesi gerekli. Travma ile mücadele için oyun ve spor ekipmanları sağlanmalı.
* Tsunamiden etkilenen çocuklar farklı türlerde şiddete de açık hale geldi. Forumda yazan çocuklar uluslar arası toplumun çocukları bu anlamda korumak için tedbir alması gerektiğini söylüyorlar.
"Umarım sesimi duyuyorlardır"
Forumda yazan birçok çocuk bulundukları coğrafyalarda yardım çalışmaları yürütüyor ve daha fazla nasıl yardım toplanabileceği üzerine düşünüyor.
Çocukların görüş ve önerilerinden bazı örnekler:
"Bu yardım çalışmalarının sadece üç haftaya kısıtlı kalmaması gerektiğini hatırlamalıyız. İnsanların toparlanabilmek için en az bir seneye ihtiyaçları olacak. O yüzden açık gönüllülüğünüzün devamını sağlamaya çalışın. Kendinizi o insanların yerine koyun ve neler çekebileceklerini düşünün". Rusiru, Sri Lanka.
"Oradaki insanların daha uzunca bir süre yardıma ihtiyaçları olacak. Devlet ve hükümetlerin onlara sırt çevirmeyeceğini umalım çünkü genellikle medyanın ilgisi kaybolunca yardım çalışmaları da medyanın ilgisi kaybolduğunda erimeye başlar genellikle". Emmen, Pakistan.
"Yetim kalan, kaybolan çocukları koruma altına alarak fuhuş zincirlerine girmelerini, alınıp satılmalarını önleyecek bir sistem oluşturulmalı. Aynı şekilde kaybolan çocukların aileleri ile buluşmaları da sağlanmalı". Marina, ABD.
"Bizim okulda bütün öğrenci kulüpleri biraraya gelerek büyük bir etkinlik yapacak. İki haftadır kendi aramızda para topluyoruz ve toplamaya devam edeceğiz". Kate, ABD.
"Yoksul insanları kötü günlerinde unutmayan insanlar olduğunu görmek beni umutlandırıyor. Hepinizi bu yüzden kutluyorum; bu bir test ve sizler onu geçiyorsunuz. Burada yaşadığımız depremden sonra da insanların kalpleri olduğunu hatırlamıştık. Haberleri duyunca çok üzülüyorum ama durumum kötü olduğu için yardım edemiyorum. Sadece onları anladığımı söyleyebiliyorum ve sesimi duyduklarını umuyorum". Abid, İran. (EÜ)
