Ama en heyecanlı olanlar Lambdalı kadınlar.
"Bu yıl Dünya Kadınlar Günü'nde ilk kez lezbiyen, biseksüel, travesti ve transseksüel kadınlar olarak Lambdaistanbul pankartı altında yürüyeceğiz," diye duyurulara çoktan başladılar.
Buluşma yeri, 5 Mart Cumartesi günü saat 12.30'da Haydarpaşa Numune Hastanesi önü.
Lezbiyen bir Biamag okurundan gelen, yürek paralayıcı bir mektup yüzünden, sadece ve özellikle Lambdalı kadınların buluşma yerlerini belirttim.
"Düşünün!" diyor. "Kendimi bildim bileli bir kadını okşamayı hayal ettim ben. Şimdi beni bir erkekle ömür boyu işkenceye mahkûm ediyorlar." "Düşünün!" diyor tekrar, "Ben yaşayabilir miyim bu durumda?"
Sakat olarak yaşadıklarımın onu anlamamı sağlayacağına inanıyor. Ama yardım istemiyor. Çünkü kendisine kimsenin yardım edebileceğine inanmıyor. Yalnız ya da yanlış olmadığını bilmiyor.
Bazılarımızın 8 Mart heyecanı yaşadığı şu günlerde, bazı kadınlar da sonda derdinde.
"SSK'dan bin bir zahmetle aldığımız kendinden jelli kateter sondalar SSK'nın Sağlık Bakanlığına devri akabinde bir muammaya dönüştü. Hastanenin malzeme servisi eczanelere, eczaneler hastanelere yönlendiriyor. Kimse bir şey bilmiyor. Bu sorunun çözümü hangi mercide? Bunlar kararname veya her nerde bir hüküm mevcutsa okuyup öğrenene kadar biz çişimizi tutacak mıyız? Bu ne aymazlık? Zaten zor olan yaşam koşullarımıza yeni bir zorluk ekleyip sağlığımızla oynamaya ne kadar devam edecekler?" diye soruyor İstanbul'dan Teslime Tablacı.
Sonda, tekerlekli sandalyede yaşayan insanların yaşamları için gerekli, temel ihtiyaçlarından biri.
Bugün Zeytinburnu'na gittim, sokakta bazı kadınlara 8 Mart'ı sordum. "O ne?" dediler. "Dünya Kadınlar Günü," dedim. "Biz kadın değiliz ki kızım, biz köleyiz!" dedi, benimle aynı yaşta olması muhtemel, ama yoksulluğun erken yaşlandırdığı kadınlardan biri.
Bu 8 Mart vesilesiyle başka kadınların acılarına bakmayı deneyelim. Hangi acıları bazı kadınlara kadın olarak yaşadıklarının farkına varmasını engelliyor, merak edelim.
Neden bazı kadınlar için hala 8 Mart bir anlam ifade etmiyor, düşünelim. "Kadın bakışı" lafını "feminist bakışı" diye değiştirelim artık.
Kadın, ama hangi kadın?
Farklılıklarımızı konuşmak kadın hareketini bölüyor kimine göre, yıllardır konuşmamızı istemeyen çoğunluğun dediği olmasına rağmen bir türlü çoğalamadık işte.
Farklılıklarımızla birlikte var olmanın yollarını aramayı denelim. Bu hiç yapılmıyor değil elbette ama yetersiz. En azından benim için. Çünkü hala sakat kadınlar yok kadın hareketi içinde.
Feminist sakatist bir kadın olarak, 29-30 Nisan tarihlerinde Kocaeli'nde gerçekleştirilecek "Engelli Kadınların Sorunları ve Çözümleri Sempozyumu"na biamag okurlarını davet etmek istiyorum.
Sempozyumda bildiri sunanların yol ve konaklama masraflarının karşılanacağını da özellikle belirtmek istiyorum. Çünkü biliyorum ki, parasızlık önemli bir sorun kadınların çoğu için.
Geçtiğimiz Aralık ayında Çanakkale'de yapılan "Engelli kadın kurultayı"nda, sakat olarak yaşanan sorunlardan kadın olarak yaşanan sorunlara geçilememişti. Umarım bu kez geçebiliriz.
Kadınlar Günü nedeniyle, şiddetsiz bir dünya isteğimi bir kez daha yinelemek istiyorum.
Bir şey daha yapmak ve yapılmasını istiyorum 8 Mart günü, sadece 5 dakikalığına da olsa...
Dayak yemeyen kadınlar, sürekli dayak yediği halde gidecek hiçbir yeri olmadığı için, dayağa katlanan bir kadın olduğunu düşünmeyi denese...
Sakat olmayan kadınlar, yaşadığı evleri, sokakları da hatırlayarak tekerlekli sandalyede yaşayan, ya da kör, ya da sağır bir kadın olduğunu düşünse...
Türk kadınları, Ermenilerle ilgili söylediklerinden sonra, Türkiye'nin adını tüm dünyaya duyuran ünlü yazar Orhan Pamuk'un başına neler geldiğini de unutmadan, Ermeni bir kadın olduğunu düşünse... Ya da Rum... Ya da Yahudi...
Köyü yakıldığı için göç ettiği şehirde, dilini bilmediği bakkaldan alışveriş etmeye çalışan bir Kürt kadını olduğunu düşünse...
Düşünebilsek en azından şimdilik, anlamaya çalışsak gelecek daha güzel olmaz mı? (NG/BB)
* Engelli Kadınlar Sempozyumu'na katılım için ayrıntılı bilgi: www.engellikadin.com
