Adıyaman Mezarlığı: "Burada yatanların hakları helal değil!"

Depremde yitirdiği kişinin mezarını sulayan, karanfiller bırakan, kuşlar yesin diye bulgur döken ya da mezarlık yapımı sürdüğü için çalışmalar sırasında zarar görmesin diye üzeri naylon ile kapatan insanlar da var.

Tüm bunların arasında oyuncaklar bırakılmış ya da kim olduğu tespit edilemeyen numaralı üstü boş çocuk mezarları da var.

Özellikle isimsiz mezarların yanından geçenler dua etmeden ayrılmıyordu.

Kayıplara duyulan özlem, yerle bir olan kentlere olan sitem bu mezar taşında, "Kentler kent olmadı Feride, saadet nedir bilmeden yürüdüğümüz bu yollar artık sessiz. Sensiz yürüyoruz Feride" sözleriyle anlatılıyor.

Mezarlıktaki bazı insanlar bir yanda helva, gofret ve meyvesuyu dağıtırken bir yanda ağlayanlara ve fenalaşanlara destek olmaya da çalıştı.

"Beni, senin çocukların gömecekti. Ben seni ve çocuklarını gödüm" diyerek ağıt yakan bir kadının sarıldığı mezar taşında ise "Ne çok hayallerimiz vardı. Bir tek hayalimiz kaldı birbirimize kavuşmak" yazıyor.

Adıyaman halkı ne depremde kaybettiklerini ne de günlerce gelmeyen yardımları unutmuş durumda.

Depremin ilk 5 günü çevre illerden gelen yardımlarla, yakınlarını enkaz altından çıkaranlar ya da enkaz başında yardım beklerken yakınlarını kaybedenlerle dolu olan bu mezarlıkta ise insalar iki şey talep ediyor; adalet ve unutulmamak.

Tüm şehrin yasta olduğu bugünde mezarlığın karşısındaki duvar yazısı olan biteni özetliyor: "Burada yatanların hakları helal değildir."